Genius loci to coś podobnego, ale jeszcze bardziej nieuchwytnego niż „charakter krainy”. Chyba najlepszą definicją „ducha miejsca” jest sformułowanie, że jest wywoływany przez coś, czego nie umiemy nazwać, ale z powodu czego do tego miejsca wracamy. Pojęcie genius loci może wywoływać magiczne i ulotne wrażenie, ale w rzeczywistości jest ono jedną z najsilniejszych esencji całej krainy.
Duch miejsca wywarł wpływ na całe nasze podejście. Zrozumieliśmy, jak na nas oddziałuje cała okolica. Wszystko to powstało w celu nie tylko wyrażenia czegoś, ale także wsparcia nastroju, poczucia i rozwoju wewnętrznego, który może korzystnie wpłynąć na nasze zdrowie fizyczne, psychiczne i społeczne, aż po wewnętrzne korzenie indywidualności.
Duch miejsca nie jest poetyczną koncepcją romantyków, ale wyrazem tego, jak miejsce to funkcjonuje i wywiera wpływ na nasze ciała, organizację pracy i odczucia. Podobnie jak zmiana środowiska w czasie urlopu pozwala nam na obniżenie poziomu stresu, również i nasze codzienne otoczenie może być źródłem energii, zrównoważenia nastroju, obniżenia poczucia ciśnienia, źródłem inspiracji lub motywacji. Istnieje też zdolność miejsca do przekazania nam pewności siebie, poczucia zakorzenienia. Pragnęliśmy wytworzyć miejsce dla ludzi, miejsce, które ma być tam, gdzie jest, oraz budowle, które należą do tego miejsca i służą do użytku mieszkającym w nich ludziom.
Historia tego miejsca rozpoczyna się przed wieloma milionami lat, gdy na obszarze dzisiejszej Czeskiej Szwajcarii rozciągało się płytkie morza. Właśnie z jego piaszczystego dna po cofnięciu się morze powstał fascynujący świat piaskowców.
Świat skalnych wież, mostów i bram, świat przedziwnych form skalnych, przypominających plaster miodu lub klepsydry. Królestwo skał nie jest przy tym królestwem martwych kamieni, ale miejscem występowania tych najcenniejszych okazów fauny i flory.
Polski